Doorheen het dagelijkse geruis en de ontelbare opiniestukken in deze bijzondere tijden, blijft de belangrijkste boodschap voor de belegger: “Rentevoeten zullen nog vele jaren extreem laag blijven.”
Terwijl de overheden wereldwijd geld uitgeven dat ze niet hebben, staan de centrale banken klaar om dit te faciliteren. Er kan hevig worden gedebatteerd over het nut en de zin van deze fiscale en monetaire politiek, maar we kunnen de realiteit gewoon best onder ogen zien.
Overheden geven extra staatsobligaties uit en deze worden gefinancierd door de centrale banken die deze opkopen en op hun balans zetten. In vakjargon, de fameuze “quantitative easing”. Op deze manier wordt de verwevenheid tussen de overheden en centrale bankiers, groter dan ooit tevoren.
Let wel, het is niet dat dit zonder precedent is. Na de tweede wereldoorlog werd dezelfde aanpak gebruikt in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Door een combinatie van lage rente en het accepteren van hogere inflatie (en dus hoge nominale groei), smolt de schuldenberg op 10 jaar tijd weg.
Die lage rente werd intussen volledig voor vele jaren gebetonneerd door het monetaire beleid van de centrale banken. In de laatste mededeling van de Amerikaanse centrale bank (FED) werd expliciet gesteld dat de rente tot einde 2023 op nul zal worden gehouden. Met andere woorden, de eerste voorwaarde om de schuldenberg te zien wegsmelten (lage rente) lijkt alvast aanwezig. Het valt nu af te wachten of deze monetaire en fiscale politiek er ook zal in slagen de inflatie aan te wakkeren.
Dit lijkt een perfect plan. Laten we onszelf evenwel niets wijsmaken. Deze aanpak is sociaal waarschijnlijk het meest aanvaardbaar maar kan een aanslag zijn op de spaarder, belegger en rentenier. De combinatie van hoge inflatie en geforceerde lage rente leidt onvermijdelijk tot verlies van koopkracht. U dient zich hier tegen te wapenen.
Er zijn twee grote vijanden in het toekomstige beleggingsklimaat:
- De eerste is zoals gezegd potentieel hoge(re) inflatie
- De tweede zijn de faillissementen.
Inflatierisico
De beste indekking tegen hogere inflatie is belegd te zijn in bedrijven die er in slagen de inflatie door te spelen naar hun klanten.
Bedrijven die “pricing power” hebben.
Denk aan Microsoft. Er is geen enkel bedrijf dat zijn licenties voor het gebruik van Microsoft Office zal opzeggen als de prijs met 10% wordt verhoogd. Denk aan Netflix. Weinigen zullen hun abonnement opzeggen als de maandelijkse kosten met 2 euro worden verhoogd. En zo zijn er veel voorbeelden.
Deze bedrijven, die eigenlijk sterker uit deze crisis komen, zoals Microsoft, Amazon of Google, zijn na de recente koersstijgingen, niet goedkoop meer. Er is een consensus wat betreft het superieure business model van deze bedrijven. Ze verdienen nog steeds een plaats in de portefeuille. Aan de andere kant van het spectrum zijn er sectoren en bedrijven die bijzonder zwaar worden getroffen door deze crisis. Deze bedrijven zijn uiteraard veel controversiëler, maar net daardoor veel goedkoper als we ervan uitgaan dat tegen 2022 de situatie genormaliseerd zal zijn. Denk hierbij aan alles wat aan de luchtvaart is verbonden. Dat zijn bedrijven zoals Dufry, Vinci, Fraport, Safran, Airbus, etc. Ook zij verdienen een plaats in een evenwichtige portefeuille.
Eerste conclusie: geen betere indekking tegen inflatie dan belegd te zijn in de juiste aandelen. Niet in indexen waar wordt belegd in alles, ook in olie, banken, etc. Een tweede bescherming tegen inflatie kan komen van inflatiegelinkte obligaties. Deze obligaties betalen de belegger een rente plus de toekomstige inflatie. Deze obligaties worden uitgegeven door overheden.
Risico op faillissement
Het volstaat niet belegd te zijn in aandelen of obligaties van bedrijven met pricing power. Even belangrijk is de kwaliteit van de balans.
Een bedrijf gaat niet failliet omdat het economisch klimaat een tijd tegenvalt. Bedrijven gaan steeds overkop door te veel schulden. Dit wil niet zeggen dat men enkel belegd dient te zijn in bedrijven die geen schulden hebben. Het is evenwel van groot belang dat de balansen van de bedrijven waarin men is belegd, in evenwicht zijn met de generatie van de free cash flow.
Conclusie
Beleggen is een context waarin zeer goed rekening dient te worden gehouden met enkele grote risico’s. Dit vereist geen indexmatig beheer, maar actief beheer met heldere duidelijk keuzes. We sluiten af met een controversiële quote die de bedoeling heeft ons allen aan het denken te zetten:
“Invest in the strongest companies, or watch some governments spend you into poverty”
