Het leek er heel even op dat het voorbije kwartaal in alle rust en kalmte zou worden afgesloten. Tijdens de voorbije zomermaanden was er namelijk weinig volatiliteit op de financiële markten. Alles leek wel in slaap gewiegd door de Centrale Banken. Maar de ineenstorting van de grootste Chinese vastgoedontwikkelaar ‘Evergrande’ zorgde voor een wake-up call bij de beleggers wereldwijd.
Hoe ziet de economische en financiële situatie er momenteel uit bij de start van het laatste kwartaal van dit jaar, wat tot op heden een grand-cru millésime is voor de belegger. En hoe gaan we hiermee om in ons beleggingsbeleid?
Uiteraard zijn er geopolitieke spanningen, is er de uitdaging van de klimaatverandering, etc… maar de nabije toekomst van onze economie en van de financiële markten wordt toch vooral bepaald door zowel de monetaire – als de fiscale politiek. Met daarbovenop het feit dat beide meer en meer met elkaar verweven zijn.
Wat de monetaire politiek betreft, tekent er zich stilaan een divergentie af tussen de twee belangrijkste Centrale Banken: de FED en de ECB. De Amerikaanse centrale bank (FED) heeft aangegeven zijn massale obligatie-opkoopprogramma geleidelijk af te bouwen (120 Mia US dollar maandelijks). De uitfasering hiervan wordt tegen de zomer van volgend jaar verwacht. Ook een eerste renteverhoging wordt volgend jaar verwacht om dan in 2023 de rente verder te laten oplopen tot circa 1,5% à 2%, wat nog steeds niet bijzonder hoog is.
In Europa is er evenwel nog geen sprake van renteverhogingen. Deze worden pas in 2024 verwacht, waarmee we de kaap van een vol decennium met negatieve rentevoeten in Europa zullen bereiken… Er is enkel sprake van een lichte afbouw van het gelijkaardig opkoopprogramma van staatsobligaties. Deze divergentie in de monetaire politiek zal ongetwijfeld zijn effect hebben op de financiële markten. Zo zou het bijvoorbeeld een ondersteunende factor kunnen zijn voor een verdere versterking van de US dollar. We volgen dit uiteraard de komende maanden nauwgezet verder op.
Wat de fiscale politiek betreft, zijn er ook enkele interessante ontwikkelingen.
Laat ons dichtbij huis beginnen met de verkiezingen in Duitsland. De Groenen en de SPD komen als winnaars uit de strijd. Ze hebben samen evenwel geen meerderheid dus zullen ze naar een alliantie moeten zoeken met andere partijen. Wat vast lijkt te staan, is een bijsturing naar links, wat in de rest van Europa zou worden toegejuicht. Grotere fiscale stimuli op de korte termijn kunnen daarvan het gevolg zijn wat in eerste instantie positief zal worden ingeschat door de financiële markten. Echter de grote en delicate vraag blijft waar de oplopende staatsschulden ons uiteindelijk naartoe zullen leiden.
In de Verenigde Staten is het ‘money time’ voor de ambitieuze plannen van Joe Biden. Daarmee wenst hij de volgende 10 jaren 5.000 Mia US dollar in de Amerikaanse economie te injecteren. Het zal op korte termijn duidelijk worden of deze plannen door het Congres worden goedgekeurd. Als deze plannen echter in het water vallen, betekent dat meteen ook het einde van de grote fiscale stimuli waaraan we zo gewend zijn geraakt. Een mogelijke correctie van de aandelenkoersen is dan ook niet uit te sluiten.
Beide stimuli pieken samen in een steeds verder oplopen van inflatoire spanningen. Het debat of dit al dan niet een tijdelijk fenomeen is, zal verder gevoerd worden. De huidige inflatie is evenwel onmiskenbaar en zorgt stilaan voor heel wat pijn bij consumenten en bedrijven. De recente forse stijging van de aardgasprijzen is daar een mooi voorbeeld van. Inflatie blijft dan ook een gecamoufleerde vijand.
Tot slot willen wij nogmaals benadrukken dat CapitalatWork een actieve vermogensbeheerder is. Wij beleggen niet in indexen. Wij focussen ons op het actief selecteren van activa met aantrekkelijke en stabiele cashflows, een sterke balans en een duurzaam verdienmodel tegen een aantrekkelijke waardering.
‘We know what you own.’
